Veroni Nij Bijvank (Praktijk voor Psychosynthese): ‘Na 10 jaar even stilstaan… om vervolgens weer vooruit te gaan.’
- Geplaatst op 13 april 2018
- In Nieuws
In ‘In Beeld’ deze week een persoonlijk verhaal van Veroni Nij Bijvank (Praktijk voor Psychosynthese), waarin ze vertelt hoe ze na 10 jaar hard werken, begin dit jaar even een pas op de plaats heeft gemaakt én wat haar dat heeft opgeleverd.
Ik heb de luxe gehad om afgelopen januari twee weken in een strandhuisje te zitten en in Hoek van Holland te verblijven. Ja inderdaad, ook in de week dat die mega storm huishield! Heel spannend, het huisje trilde aan alle kanten. Maar toen ik ’s avonds comfortabel op de bank naar het nieuws zat te kijken, zag ik dat ik beter aan zee kon zitten dan in de stad of in het bos…
Altijd maar door en door
Waarom zat ik in mijn eentje aan de zee? Ik heb een aantal jaren te maken gehad met rouw en verlies. Altijd maar door en door, ondanks lichamelijke klachten. Best moeilijk om jezelf een halt toe te roepen als zzp’er.
En als je de neiging hebt om de lat hoog te leggen, dan wordt de druk op een gegeven moment te hoog. Ook bij mij dus. Terwijl ik therapeut en mindfulness trainer ben en ik toch beter zou moeten weten!
Daarom dus die lange vakantie in Hoek van Holland
Mijn aard om het anderen naar de zin te maken en dat ik het vanzelfsprekender vind om meer te geven dan te ontvangen, werd op dat moment een ballast. Gelukkig neem ik me zelf serieus en wil ik zoveel mogelijk blij en in balans door het leven gaan, ondanks tegenslagen. Maar dan had ik toch iets te doen… Daarom dus die lange vakantie in Hoek van Holland.
‘Ik had niet alleen maar een vakantiegevoel, ik heb me daar ook stik alleen gevoeld.’
Grijze lucht, grijze zee en grijs strand
Ik had niet alleen maar een vakantiegevoel, ik heb me daar ook stik alleen gevoeld, met alleen maar de kleur grijs om me heen. Grijze lucht, grijze zee en een grijs strand… En toch was ik ondanks dat ook blij. Ik voelde dat ik eindelijk los mocht laten. Mijn gezin, mijn werk en de gedachten dat ik voortdurend iets moest. Ik heb geschreven, getekend, gelezen en gewandeld met mijn hondje. Wat was ik blij met mijn hondje! Daar kon ik tegen praten. Ik kon hem aaien. En hij deed niets liever dan lekker warm tegen mee aan liggen op de bank.
In het weekend kwam een goede vriendin bij mij te logeren (godzijdank!) En zij heeft mij de goede vragen gesteld (als natuurcoach kan ze dat heel goed). Zo kreeg ik meer zicht op waarom ik zoveel druk voel en wat mij helpt om stoom af te blazen.
De gedachten over wat ik allemaal moest, verdwenen
Daarna ben ik weer langzaamaan begonnen te werken in mijn praktijk. Niet teveel te gelijk. Ik heb geen arbo-arts en werkgever die mij zegt hoe ik dat het beste kan aanpakken. Ik moet en mag dat zelf bepalen. Met hulp van manlief en coach. Maar ik heb wel de afgelopen weken veel beter erváren waar ik blij van word. De gedachten over wat ik allemaal moest, verdwenen. Er kwam ruimte voor mijn eigen behoeftes, persoonlijk en als therapeut en trainer: meer natuur en creativiteit tijdens de sessies in mijn praktijk.
‘De kinderen vertellen aan mij dat ze blij zijn hoe ze nu zélf oefeningen hebben geleerd om rust te vinden in hun hoofd.’
Hoe helpend kan het zijn voor een kind om uit het piekeren te komen, door onder de kersenboom te liggen in de tuin. Ogen dicht en alleen maar luisteren naar het geluid van de wind. Of met al je aandacht mooie kunstwerkjes maken met natuurmaterialen in het bos. Of een collage maken van plaatjes uit een tijdschrift over wat je bezighoudt. De kinderen vertellen aan mij dat ze blij zijn hoe ze nu zélf oefeningen hebben geleerd om rust te vinden in hun hoofd. En dat ze met die ontspanning niet meer zo bang zijn voor lastige gevoelens zoals angst, verdriet en boosheid.
De afgelopen twee jaar was ik al bezig mij daar steeds meer in te bekwamen door bijscholing. En dat ik een grote liefhebber van de natuur ben, zegt veel over mijn oorsprong op het platteland. Luisteren naar het geluid van de wind is een fantastische manier om je hoofd leeg te maken en één te worden met de natuurelementen.
Na 10 jaar moest ik even stilstaan… om vervolgens weer vooruit te gaan
Wat wil ik nu eigenlijk hiermee zeggen? Dat ik ontzettend blij en dankbaar ben dat ik het mezelf heb gegund om even pas op de plaats te maken. En niet zo even tussendoor, wat mijn gewoonte is. Maar écht momenten te pakken om werkelijk te voelen waar ík behoefte aan heb en waar ík blij van wordt. Zodat ik weer blijmoedig verder kan met mijn werk. Het geeft mij weer een extra verdieping om dit door te geven aan bijvoorbeeld ouders die veel stress ondervinden in hun gezin en het water aan de lippen staat…
Ouders reageren tijdens de training: ‘Ik heb nu pas door wat ík nodig heb om de opvoedingsperikelen in het gezin beter te kunnen hanteren.’ In 2017 vierde ik het 10-jarig jubileum van mijn praktijk. Blijkbaar was het de tijd om dit jubileum ook te vieren met even stilstaan… om vervolgens weer vooruit te gaan.
Veroni Nij Bijvank,
Psychosynthese therapeut, mindfulness trainer voor kinderen, jongeren en ouders.
Tekst: Veroni Nij Bijvank
Redactie: Agnes Folkersma