Deventer Stadspenning voor Eric Stroebel

Eric Stroebel ontving op 28 januari de Deventer Stadspenning voor zijn jarenlange bijdrage aan de kunst en cultuur in Diepenveen.

Dorpsplein Diepenveen interviewt hem.

Eric, vertel eens iets over jezelf.

Geboren in 1937 in Deventer, ben ik als driejarige met mijn ouders naar Rotterdam verhuisd. Na mijn schooltijd heb ik de vakopleiding fotolithografie gedaan. Lithografie is steendruk en bij fotolithografie gaat dat via de fotografische weg. Dus met films. Ik heb daar later, naast mijn werk, de avondacademie gedaan, vooral het ontwerpen van advertenties en affiches.

Hoe kom je dan weer hier terecht?

Rond 1966 ben ik in Deventer, daar woonden mijn opa en oma, gaan solliciteren bij Steendrukkerij de IJssel, maar zij hadden voor mij geen werk. Toen ben ik terechtgekomen bij Uitgeverij Misset in Doetinchem. Zij zaten om mensen verlegen en ik kon daar bij wijze van spreken de volgende dag al beginnen. Ik kreeg ook gelijk een huis. Bij Misset heb ik tien jaar gewerkt en toen dacht ik: ‘ik wil richting Deventer.’ In Deventer ben ik gaan werken bij Thomassen & Drijver. Zij hadden een grafische afdeling voor de blikbedrukkingen. Daar heb ik 23 jaar gewerkt. Toen mocht ik met vervroegd pensioen.

Was je toen ook al aan het schilderen?

Ik zat wel eens thuis wat ‘te knoeien’, maar deed veel vrijwilligerswerk en zat bovendien tien jaar lang bij de Natres (Nationale Reserve. JR), ik had dus weinig tijd. Toen ik met pensioen ging, ben ik eigenlijk pas echt gaan schilderen.

Ik ben vele jaren lid geweest van DIAS (Diepenveense Amateur Schilders), zat in de jury bij de Kunstmarkt Bathmen en was altijd op de school van de kinderen te vinden, om decors en muurschilderingen maken.

Rond 2002 hoorde ik dat er in Deventer een klein atelier vrij was en sindsdien schilder ik hier enkele dagen per week.

Welke schilder is je grote inspirator?

Willink; ooit zag ik in Museum Boijmans van Beuningen van hem een klein schilderijtje, zo fijn geschilderd! Ik vond dat zo mooi en ben hem gaan volgen. Het surrealisme trok me erg aan. Ik heb uit deze periode geen schilderijen meer, allemaal verkocht, ze waren erg gewild. Ik heb daarnaast geen vaste stijl, het was allemaal: ‘oh, dat vind ik mooi!’

Schilder je nog steeds?

Op dit moment niet, ik restaureer alleen nog schilderijen. Ik ben net aan mijn ogen geopereerd. Ik fotografeer ook en ben vaak onderweg om foto’s te maken, uiteraard met het juiste licht. Ik doe niet aan fotoshoppen.

Je begeleidt al meer dan twintig jaar de schilders van het Kunstenaars Collectief Diepenveen?

Ja, ik loop gewoon rond en geef aanwijzingen: ‘Ga eens op afstand staan.’ ‘Heb je daarop gelet?’ En dat wordt geaccepteerd. Aan het eind van de avond evalueren we, dat is altijd heel hilarisch.

Was je verrast door de uitreiking van de Deventer Stadspenning?

Ik wist er absoluut niets van. Op zeker moment dacht ik, nu stop ik bij het KCD.

Men kon alleen geen goede vervanger vinden en kwam weer bij mij en zo ben ik met de begeleiding doorgegaan. Ik ben erg blij met de Stadspenning, toch een stuk erkenning voor mijn jarenlange vrijwilligerswerk.

Eric, wat zijn je toekomstplannen

Ik wil eigenlijk doorgaan met het restaureren van schilderijen in mijn atelier in Deventer, mijn ogen worden beter nu, en uiteraard blijven fotograferen.

Verder: hoe lang heb ik nog? Ik ga naar de negentig toe! Ik ben gezond, ben een natuurliefhebber, wandel veel en ben graag buiten.

Interview door: Jaco Remmelink