Jij en ik: Ton Schuiling

Om Diepenveners aan het woord te laten op deze website, heb ik als lid van de redactie het idee opgepakt elke maand twee willekeurige inwoners te interviewen onder het thema ‘Jij en ik’. Ik volg hiermee het alfabet, zodat in ruim een jaar tijd elke letter aan bod komt. Het kan dus zo maar zijn dat ik bij u aanbel om u zeven vragen te stellen!

Jaco Remmelink

Interview met Ton Schuiling, wonend aan de Voorhorsterbrink

Ton, vertel eens iets over jezelf.
Ik ben een geboren Deventenaar, geboren op de Eerste Weerdsweg, waar wij met z’n tienen woonden. Groot gezin, verwarming met een kolenkachel en boven het ijs op de ruiten. Geen douche. Later zijn wij verhuisd naar een wat groter huis.

In Apeldoorn leerde ik mijn vrouw kennen en met haar heb ik een tijd aan de Zwolseweg gewoond. In 2002 zijn wij naar deze plek in Diepenveen verhuisd. Ik ben nu bijna zestig en ik werk al 38 jaar bij Centraal Beheer in Apeldoorn, als specialist beroepsaansprakelijkheid voor architecten en ingenieurs.

Hoe kom je zo verzeild in Diepenveen?
Wij woonden in een meer dan honderd jaar oud huis, dat wij met behulp van veel mensen helemaal hebben opgeknapt. Wij kregen kinderen. De eerste had nogal vaak last van longontsteking en wij dachten dat dit aan het huis en de plek aan een drukke straat lag. Het verhuizen naar Diepenveen was eigenlijk een vlucht in verband met de gezondheid van de kinderen. Ik liep altijd hard in het bos bij Diepenveen en ik kwam hier door deze buurt en daar stond dit huis te koop. Wij missen wel het karakter van een oud herenhuis, maar daar staat tegenover dat je hier zo het bos inloopt.

De oudste is uiteindelijk over haar vatbaarheid voor longontsteking heen gegroeid.

Hoe belangrijk is nu het dorp Diepenveen voor je?
Ik zie Diepenveen als onderdeel van stad Deventer. Daar zijn ook veel meer activiteiten dan in Diepenveen. Gelukkig zie je in Diepenveen ook steeds meer dingen gebeuren. Een voorbeeld is de braderie, waar je de mensen uit het dorp ontmoet, maar vroeger gingen wij ook al naar de ijsbaan hier. Ja, ik had ook aan de rand van Deventer kunnen wonen, maar de Voorhorsterbrink is wel een gouden plek.

“Wij missen het karakter van een oud herenhuis, maar daar staat tegenover dat je hier zo het bos inloopt”

Wat heb je nog met stad Deventer?
Nou, de dingen die daar georganiseerd worden zoals in de bioscoop, het filmhuis, de schouwburg. Ik maak graag gebruik van de faciliteiten van de stad. Ik fiets graag en ben nog steeds lid van de Deventer toervereniging de ‘Zwaluwen’.

Wat betekent de omgeving van het dorp voor jou en je gezin?
Mijn dochter heeft een heel mooi project gemaakt voor haar Hoge School der Kunsten over het Zandweteringpark en deze omgeving was zeer belangrijk voor haar hardlopen. Zelf maken wij veel gebruik van de landelijke omgeving om er te wandelen en te fietsen.

In welk zin ben je betrokken bij het verenigingsleven in Diepenveen?
Mijn dochter heeft hier ooit op voetbal gezeten, maar zelf ben ik helemaal niet betrokken bij het verenigingsleven hier. Ik heb kort wat vrijwilligerswerk gedaan voor het jongerenwerk. Verder ben ik niet gebonden aan een club of iets dergelijks, dat komt misschien nog eens als ik met pensioen ga.

Wat zou je graag zien veranderen in Diepenveen?
Je ziet het gevaar van de wijk Steenbrugge, welke kant gaat het op met de drukte? Het zou mooi zijn als het dorpse karakter gehandhaafd blijft en dat het plein hier voor de deur rustig blijft. Ik houd wel van het kleinschalige en het dorpse karakter. Maar je zit natuurlijk ook met de leefbaarheid; als hier geen mensen en geen winkels zijn, dan trekken mensen weg. De vooruitgang kun je niet stoppen, maar de horizonvervuiling neemt toe en soms wil je ook wel dat er even een pas op de plaats is.

Interview en foto door Jaco Remmelink