In Beeld: Jeffrey Mooren over verknocht zijn aan Diepenveen en het organiseren van het leukste dorpsfeest wat er is!

Interview met Jeffrey Mooren, wonend aan de Dorpsstraat

Wie is Jeffrey Mooren?
Ik ben in 1990 in Diepenveen geboren in de Lijsterbesstraat. Woon sinds drieënhalf jaar aan de Dorpsstraat. Ik ben nu ongeveer zes jaar samen met Jeanne te Riele, ook geboren in Diepenveen. We hebben net een huis gekocht aan de Schimmelpennincksingel waar we in december intrekken. Ik heb hier op school gezeten en ik voetbal hier. Al vanaf de F tot nu in het eerste elftal van DSC. Ik ben een echte dorpsjongen en we hebben dus ook niet buiten het dorp naar een woning gekeken. Ik hoor hier, denk ik.

Hoe was je jeugd in Diepenveen?
Als vijfjarige mocht ik al op voetbal, dus daar speel ik al 25 jaar. Verder hadden we toen nog geen spelcomputers, dus speelden we heel veel buiten. We bleven altijd in het dorp, want daar was ruimte. Daar waren mijn vrienden. Ik weet nog van een dorpsfeest op de Vossebelt, maar daar kan ik me verder niet veel meer van herinneren. Ik heb daar zeker geen biertje gedronken, want dat mocht nog niet van mijn moeder.

Is dat dorpsgevoel de reden dat je hier nog woont?
Ik heb een collega op kantoor die in mijn vakantie zijn ontslag heeft ingediend. Hij gaat emigreren naar Nieuw-Zeeland. Toen hij dat zei, dacht ik: dat is wel het allerlaatste wat ik zou doen. Ik heb alles hier in het dorp. Mijn ouders, de ouders van mijn vriendin, haar zus en mijn broertje wonen ook hier. Ik zou hier niet weg kunnen. Ik ken veel mensen en het verveelt mij niet. Het voelt vertrouwd. We zitten net zo lief hier in de dorpskroeg als in een café in de stad. Als ik de mensen hier leuk en prettig vind, dan hoef ik geen andere mensen te ontmoeten.

Ik spreek je net na je werk
Ik ben ooit begonnen bij restaurant ‘Moeke’. Mijn eerste loopbaan, als afwasser begonnen en wat later stond ik daar achter de bar. Als zestienjarige, ik was niet zo’n studentje. Nu werk ik in Deventer en dat is goed bereikbaar. Bij een vestiging van het staalbedrijf ArcelorMittal. Daar ben ik vijf jaren geleden binnen gerold als orderpicker. Door veel interne opleidingen ben ik nu, vier functies verder, hoofd van het bedrijfsbureau. Dat is heel snel gegaan en heel erg leuk. Ik zit nu in een internationale talentpool. Dat kan op je bijna-dertigste bij een bedrijf wel, bij de voetbal niet meer.

En dan toch tijd over voor de organisatie van het dorpsfeest
Ik ken veel mensen in Diepenveen, dat is ook de reden dat ik iets voor het dorp wil doen. Het mede organiseren van het dorpsfeest. We zijn met een vaste organisatie van zeven man, een klein team. Daaromheen heel veel vrijwilligers, dat is heel erg mooi. De zeven mensen hebben een taakverdeling. En we werken elk jaar met een draaiboek. Ik ben een van de vier mensen die diverse taken hebben. Wij ontwikkelen bijvoorbeeld activiteiten. Ik heb onder andere de badeendenrace bedacht. De andere drie zijn onder meer bezig met de pr, fondsenwerving, financiën, administratie en de algehele organisatie van het feest. We zijn een hecht team, maar ook vrienden van elkaar.

Wat is die dagen het spannends?
Persoonlijk vind ik het spannend of de tent vrijdags en zaterdags vol komt. Maar daar heeft het dorp ons de afgelopen vijf jaar nog nooit in de steek gelaten. Ook dit jaar is de kaartverkoop weer heel goed. Heel belangrijk is verder dat alles soepel verloopt. We hebben wel twintig activiteiten en proberen ook te vernieuwen. Dit jaar hebben voor het eerst een darttoernooi met 32 deelnemers. Op vrijdagochtend starten we het feest met de kinderen van de basisscholen en we sluiten zondagmiddag af met de ouderen. Iedereen is welkom en loopt er, daar staan wij voor. Het feest is voor mij geslaagd als ik mensen vrolijk zie en er geen trammelant is geweest.

Heb je nog andere hobby’s?
Voetbal is wel mijn grootste hobby. Ik ga vaak naar wedstrijden van Ajax, maar nog vaker naar die van Go Ahead Eagles. Verder natuurlijk mijn vriendin en mijn vrienden.

Hoe kijk je aan tegen de leefbaarheid in Diepenveen?
De laatste jaren wordt er veel meer georganiseerd. Opvallend, want er zijn denk ik niet veel meer inwoners of andere mensen gekomen. Misschien heeft dit wel met de welvaart te maken, maar dat weet ik ook niet. Er wordt veel meer gedaan. Dat vind ik mooi in het dorp. Daar ben ik trots op.

Foto en interview: Jaco Remmelink