Brandweervrouw Elske Oost: ‘Als vrouw ben ik gewoon een van de manschappen’

De brandweer is van oudsher een mannenwereld. Steeds vaker wordt het vak door vrouwen vervuld. Ook in Diepenveen hebben vrouwen hun intrede gedaan. Elske Oost vertelt hoe het is om te werken als vrouw in een echte mannenwereld.

De eerste vraag is een voor de hand liggende: hoe kom je als vrouw bij de brandweer terecht?
Elske: “In 2010 zei een vriendin van mij, die ook bij de brandweer werkte: ‘Elske, dit is echt wat voor jou!’ Ik wist het niet zo goed. Ik was druk met de kinderen, die nog klein waren. Maar in 2011 kwamen we in Diepenveen wonen en kwam weer iemand met die vraag. Ik heb toen gezegd dat ik de toelatingstests zou doen. En als ik die zou halen, dat ik de opleiding zou doen.”

Als ik het wilde, was het nu of nooit
“Ik was op dat moment eigenlijk wel toe aan een fysieke uitdaging. Voor mijn werk zit ik veel op kantoor. Dat is ook niet alles. Het is wel eens goed om je grenzen te verleggen. Als je die uitdaging dan ook nog kunt combineren met een hulpverleningstaak waar je ontzettend veel van leert, dan is dat vooral een buitenkans. Ik was toen 37 jaar. Als ik het wilde, was het nu of nooit.”

Ik ben ervoor gegaan en tot nu toe heb ik nog geen moment spijt gehad
Je wordt niet zomaar toegelaten tot de brandweer. Kun je vertellen wat je daarvoor hebt moeten doen? Elske: “Poeh. Ik herinner me een hoogtevreestest, een oriëntatietest met blinddoek, een engtevreestest gecombineerd met blind voorwerpen zoeken en assembleren van enkele onderdelen. Een conditietest, een medische controle en tenslotte een motivatiegesprek met de post Diepenveen en met de brandweerorganisatie. Dan ben je toegelaten en begint het pas. Want het opleidingstraject is intensief. Maar ik ben ervoor gegaan en tot nu toe heb ik daar geen moment spijt van gehad.”

Ik deed examen met militairen en van die gasten uit de petrochemische industrie
En dan word je opgeleid tot ‘manschap A’. Hoe is dat gegaan? Elske: “De theorie is goed te doen hoor. Maar de praktijkexamens waren soms lastig. Vergelijk het met autorijles: je kunt de theorie wel kennen, maar dan kun je nog niet autorijden. Uiteindelijk heb ik alle examens vrij snel gehaald, op het examen brand na.

De logica achter sommige procedures gingen mijn voorstellingsvermogen te boven. Op een gegeven ogenblik deed ik herexamen op de Maasvlakte. Met allemaal militairen en van die gasten uit de petrochemische industrie. We kregen een brand in een kelder en moesten met lage druk naar binnen met 2 teams. Ik liep met de waterstraal voorop en achter mij liep een kerel aan de loodzware slang te trekken. Voor mij stond de examinator. We moesten even wachten, omdat de andere ploeg vlak voor ons zat. Op dat moment duwde mijn maatje de slang vooruit en de hendel van de straal ging daardoor open……. De examinator was not amused. Weer gezakt en kapot… wat was dat zwaar. Maar de keer erna heb ik hem gelukkig gehaald.”

Midden in de nacht je bed uit en 8 minuten later vallen de brandende stukken om je heen
Wat heeft tot nu toe de meeste indruk op jou gemaakt tijdens je werk als brandweervrouw?
Elske: “Ik denk een fikse woningbrand op de Platvoet. Midden in de nacht stuiter je je bed uit en 8 minuten later vallen brandende stukken kleding om je heen. De brand was gelukkig snel onder controle en alle mensen waren op tijd het huis uit.”

Ook de branden op de Brink maakten indruk
“Vooral door de snelheid waarmee het vuur om zich heen sloeg en het snelle opschalen van de brandweer op dat moment. Je bent een schakel in het geheel van alle ploegen die op dat moment alle zeilen bijzetten. Je bent bezig met de taak die jouw ploeg toebedeeld krijgt. Waterwinning opbouwen is net zo belangrijk als blussen en het voorkomen van overslag naar een ander pand. Samen klaren we de klus. Dat geeft een enorme kick.”

Hoe ervaar jij het als brandweervrouw in de van oudsher mannenwereld?
“De brandweer Diepenveen is een mooie club mensen van verschillende leeftijden. De verhalen van de oude garde zijn geweldig. Je proeft nog de oude brandweercultuur. Er is ook veel veranderd de laatste jaren en het is soms lastig om het hele takenpakket te vullen. Vooral onze bevelvoerders en de ploegleider Joost de Haan leveren een extra inspanning om de uitruk in Diepenveen te garanderen. Dit vind ik super.”

We staan klaar voor Diepenveen, dag en nacht 
“Sinds kort heb ik weer een vrouwelijke collega. Twee stoere vrouwen in Diepenveen dus. De post Diepenveen is een club hardwerkende manschappen. Als vrouw doe ik wat ik moet doen en ben ik gewoon een van de ‘manschappen’. Met deze club durf ik door het vuur te gaan. We staan klaar voor Diepenveen, dag en nacht.”

Interview: Hans Tiebot
Redactie: Agnes Folkersma
Foto’s: Victor van der Griendt (link)